- Materiały formacyjne - listopad 2017 r.
- opracował: ks. dr Marek Machała
- Asystent Kościelny Stowarzyszenia
NIECH BĘDZIE POCHWALONY JEZUS CHRYSTUS
Drodzy Bracia i Siostry, w listopadzie chciałbym, abyśmy w Stowarzyszeniu Rodzin Katolickich przybliżyli i pogłębili praktykę zyskiwania odpustów. Jako pomoc w przeprowadzeniu spotkania dołączam poniższy artykuł. Życzę udanych spotkań.
Odpust zupełny – przejaw wielkiego miłosierdzia Boga, dającego ludziom:
1) zbawienny środek indywidualnego uświęcenia,
2) okazję czynienia miłosierdzia względem zmarłych.
Odpust zupełny jest to darowanie człowiekowi przez Boga wszystkich kar doczesnych, należnych za grzechy odpuszczone już co do winy w Sakramencie Pokuty.
1) Kto uzyska odpust zupełny dla siebie – uniknie kar czyśćcowych.
2) Kto ofiaruje odpust zupełny za zmarłych – ratuje dusze z czyśćca.
Odpust zupełny można uzyskiwać codziennie (i codziennie ofiarować za zmarłych). Warunki uzyskania odpustu zupełnego. Tzw. zwykłe warunki odpustu: I. Stan łaski uświęcającej. II. Godne przyjęcie Komunii świętej. III. Modlitwa w intencjach Ojca świętego. IV. Wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego. Pozostałe warunki: V. Intencja zyskania odpustu zupełnego. VI. Wykonanie czynności obdarzonej odpustem zupełnym.
Ad VI. Wykonanie czynności obdarzonej odpustem zupełnym: jest ponad trzydzieści takich czynności, ustalonych przez Kościół. Wśród nich jest pięć, które można wypełniać codziennie: 1) odmówienie w kościele (lub w kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu (publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum) koronki do Miłosierdzia Bożego (w Polsce); 2) pobożne czytanie przez pół godziny Pisma Świętego; 3) pobożne odmówienie jednej części Różańca świętego (łącznie z rozważaniem tajemnic) wspólnie z kimś w dowolnym miejscu (w odmawianiu publicznym tajemnice winny być zapowiadane) lub samemu, ale wówczas tylko w kościele lub w kaplicy; 4) adoracja Najświętszego Sakramentu przez pół godziny w kościele lub w kaplicy, nawet gdy Pan Jezus nie jest wystawiony w monstrancji; 5) odprawienie drogi krzyżowej w kościele, w kaplicy lub na kalwarii. Szczególnie godne polecenia, jako czynność odpustową, jest odmówienie w kościele koronki do Miłosierdzia Bożego – wystarczy przyjść do kościoła około 10 minut przed Mszą świętą, lub pozostać w nim taki czas po Mszy świętej, i odmówić tę koronkę.
Odpust zupełny jest jednym z największych darów miłosierdzia Bożego, który człowiek może uzyskać codziennie i ofiarować za zmarłych. W tym wielkim dziele miłosierdzia Bożego może uczestniczyć każdy katolik, trzeba tylko chcieć i Boga o to prosić. Po jednej spowiedzi św. można uzyskać wiele odpustów zupełnych. Natomiast po jednej Komunii św. i po jednej modlitwie w intencjach Ojca św. zyskuje się tylko jeden odpust zupełny. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia (jednakże w momencie śmierci wierny może uzyskać odpust zupełny, chociażby tego dnia uzyskał już wcześniej inny odpust zupełny). "Kto zyskuje odpust zupełny, jest w takim stanie, jak zaraz po Chrzcie św. – gdyby umarł, poszedłby wprost do nieba".
1) Odpust zupełny – zbawienny środek indywidualnego uświęcenia. Odpust zupełny może uzyskać tylko ten, kto usilnie stara się o własne uświęcenie. Pan Jezus poucza nas, abyśmy wypełniali naukę Bożą, ponieważ w ten sposób naprawdę miłujemy Boga. Kto zaś miłuje Boga, ten na pewno otrzyma wszystkie dary Boże, o które prosi, także i odpust zupełny. Ale, żeby naukę Bożą wypełniać, trzeba ją najpierw poznać. Odpust zupełny jest uwieńczeniem dzieła nawrócenia się chrześcijanina i stanowi doping do zdecydowanego wkroczenia na drogę nawrócenia, czyli własnego uświęcenia. A zatem, nawrócenie i mocne postanowienie trwania w nim stanowi zasadniczy wymóg, a zarazem zachętę do uzyskania odpustu zupełnego. Odpustów nie można uzyskać bez szczerej wewnętrznej przemiany (metanoia). Cel, jaki sobie stawia władza kościelna w udzielaniu odpustów, tkwi nie tylko w tym, aby wspomóc wiernych w usunięciu należnych kar, lecz także w tym, aby wiernych skłonić do wykonywania uczynków pobożności, pokuty i miłości – zwłaszcza takich, które przyczyniają się do wzrostu wiary i dobra wspólnego. Gdy wierni myślą o sprawach niebieskich (nadprzyrodzonych) – lepiej układają się sprawy doczesne.
Naczelne miejsce miłości w życiu chrześcijańskim zostaje również wzmocnione odpustami. Zyskiwanie więc odpustów zupełnych jest wyjątkowo wielce zbawienną praktyką, ale trzeba zawsze pamiętać, że pierwszorzędnymi środkami uświęcenia są Sakramenty święte. Odpust zupełny bowiem można uzyskać tylko po właściwym przyjęciu Sakramentów świętych, tzn. po dobrze odprawionej Spowiedzi św. i po godnym przyjęciu Komunii św. Wymaga się też wykluczenia wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego.
Wszystkie warunki wymagane do uzyskania odpustu zupełnego można należycie wypełnić dopiero wtedy, gdy sumienie jest dobre. Najlepszym zaś sprawdzianem dobrego sumienia i dobrze odprawionej Spowiedzi św. jest wewnętrzna radość płynąca z przeżywania przyjaźni z Bogiem. To jest właśnie metanoia, czyli zdecydowana wola ciągłego uświęcania się przez całe życie.
2) Odpust zupełny - okazja czynienia miłosierdzia względem zmarłych. Zyskiwanie odpustów zupełnych jest wielką praktyką uczynków miłosierdzia względem dusz. Jeśli wierni ofiarują odpusty za zmarłych, praktykują w szczególniejszy sposób miłość. Kościół zachęca wiernych, by ofiarowali wszystkie odpusty, przez całe życie, za zmarłych, ponieważ taka częsta praktyka wytwarza w człowieku tę właśnie dyspozycję, dzięki której uzyska na pewno odpust zupełny dla siebie w godzinę śmierci. Ratując dusze czyśćcowe, spełnia człowiek wspaniałe uczynki miłosierdzia. Warto też dopowiedzieć, że szczególną skuteczność w ratowaniu dusz czyśćcowych widzi Kościół w każdej odprawianej Mszy św. – zmarłym można przychodzić z pomocą najbardziej przez każdą Ofiarę Mszy świętej.
Wizje czyśćca św. Faustyny Kowalskiej, opisane w jej „Dzienniczku":
Wizja I: „W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to tęsknota za Bogiem. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. Usłyszałam głos wewnętrzny, który powiedział: Miłosierdzie Moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe. Od tej chwili ściślej obcuję z duszami cierpiącymi" (Dz 20).
Wizja II: „W pewnej chwili w nocy przyszła jedna z naszych sióstr do mnie, która umarła przed dwoma miesiącami. ...Ujrzałam ją w strasznym stanie. Cała w płomieniach, twarz boleśnie wykrzywiona. ...Na drugą noc przyszła znowu, ale ujrzałam ją w straszniejszym stanie, w straszniejszych płomieniach, na twarzy malowała się rozpacz. ...Jednak w modlitwach nie ustawałam. Po jakimś czasie przyszła znowu do mnie w nocy, ale już w innym stanie. Już nie była w płomieniach, jak przedtem, a twarz jej była rozpromieniona, oczy błyszczały radością i powiedziała mi, że mam prawdziwą miłość bliźniego, że wiele dusz skorzystało z modlitw moich i zachęcała mnie, żebym nie ustawała w modlitwach za duszami w czyśćcu cierpiącymi, i powiedziała mi, że ona już niedługo będzie w czyśćcu pozostawać" (Dz 58).
Pan Jezus namawiał do ratowania tych dusz od cierpień, powiedział: „O, gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużnę ducha i spłacała ich długi Mojej sprawiedliwości” (Dz 1226).
Odpust zupełny można uzyskać za siebie lub ofiarować za duszę zmarłego – którąś duszę z bliskich zmarłych lub ogólnie w intencji duszy zmarłego, która takiego odpustu potrzebuje. Odpust zupełny można ofiarować za duszę konkretnej znanej osoby lub ogólnie za duszę zmarłego, a wtedy Pan Bóg obdarza łaską odpustu wybraną przez Siebie duszę. Podobnie, gdyby dusza konkretnej osoby, za która ofiarowywany jest odpust, była już w niebie, to łaska odpustu nie ginie, lecz Bóg według Swego uznania przekazuje te łaskę innej duszy.
Literatura: broszurka „Odpust zupełny i odpusty cząstkowe", IMPRIMATRUR ks. bp Józef Kurpas, Wikariusz Generalny, Katowice, dnia 26.10.1989r. (broszurka wymienia ponad trzydzieści czynności obdarzonych odpustem zupełnym, są jednak i inne możliwości uzyskania odpustów zupełnych, tu nie wymienione, np. odpusty zupełne Stowarzyszenia Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci, odpust zupełny związany ze świętem Miłosierdzia Bożego, inne...). Źródło: http://www.milosierdzie-boze.info/a98-Odpust_zupelny_milosierny.html.