- Materiały formacyjne - listopad/grudzień 2014 r.
- opracował: ks. dr Marek Machała
- Asystent Kościelny Stowarzyszenia
Akt Poświęcenia Rodziny Najświętszemu Sercu Jezusa
Proponuję na spotkanie nawiązanie do tegorocznych, czerwcowych rekolekcji, podczas których dokonało się zawierzenie naszego Stowarzyszenia i rodzin osób uczestniczących w rekolekcjach Najświętszemu Sercu Jezusa. Papież Pius XI ustanawiając święto Chrystusa Króla polecił, aby z tej okazji co roku odnawiać Akt Poświęcenia. Zachęcam, aby ten akt przeżyć uroczyście w kołach parafialnych i w domach rodzinnych.
POŚWIĘCIĆ RODZINY - URATOWAĆ ŚWIAT
Ojciec Mateo Crawley-Boeve urodził się w Peru (1875-1963). Należał do Zgromadzenia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Gdy po otrzymaniu święceń kapłańskich i kilku latach pracy apostolskiej ciężko zachorował, został wysłany przez przełożonych do Francji. Odwiedził wtedy sanktuarium Serca Jezusowego w Paray-le-Monial, gdzie św. Małgorzata Maria miała objawienia Serca Pana Jezusa, i tam został cudownie uzdrowiony. W podziękowaniu za to uzdrowienie postanowił cale życie poświęcić pracy dla chwały Serca Jezusowego. W Paray-le-Monial otrzymał nie tylko łaskę zdrowia fizycznego. Tam nagle zrozumiał, że w tabernakulum bije „Serce Króla, Brata, Serce Przyjaciela Tam otrzymał łaskę i misję szerzenia czci Bożego Serca poprzez intronizację.
Jego misja intronizacji Najświętszego Serca została uznana i potwierdzona przez czterech kolejnych wielkich papieży: św. Piusa X, Benedykta XV, Piusa XI i Piusa XII. Rozpoczął ją od Rzymu, gdzie św. Pius X udzielił mu specjalnego błogosławieństwa i nakazał, aby szedł na cały świat, wszędzie głosząc miłość Serca Jezusowego. W ten sposób o. Mateo rozpoczął trwającą nieprzerwanie przez pięćdziesiąt lat działalność apostolską na rzecz kultu Bożego Serca. Apostołował w Ameryce Południowej i Północnej, a także w Europie. Dotarł na Filipiny i na Cejlon. Głosił misje intronizacyjne Serca Jezusowego w 22 krajach całego świata. Słuchały go miliony ludzi. Był najgorliwszym apostołem intronizacji Bożego Serca w rodzinach. Papież Pius XI nazywał go „>charyzmatykiem Najświętszego Serca Jezusowego" Zasadniczą treścią przepowiadania o. Mateo była prawda o miłości Boga ku rodzajowi ludzkiemu> a także ku każdemu człowiekowi z osobna. Uosobieniem tej miłości Stwórcy jest Serce Jezusa. Ojciec Mateo był więc apostołem miłości tego Serca i Jego miłosierdzia. Stałym elementem jego działalności była intronizacja Serca Pana Jezusa, wzywanie do wynagradzania poprzez odprawianie godziny świętej, a także praca nad uświęceniem kapłanów i zakonników.
Ojciec Mateo tam, gdzie nie mógł dotrzeć z żywym słowem, docierał przez swoje pisma. Niezwykłą popularnością cieszyła się jego książka Jezus, Król Miłości, przetłumaczona na prawie wszystkie języki świata. Właśnie w niej ukazał, na czym - według niego - polega intronizacja. >>Intronizacja jest to oficjalne i społeczne uznanie królewskiej władzy Serca Jezusowego nad rodziną chrześcijańską, uznanie potwierdzone> uzewnętrznione i utrwalone przez uroczyste umieszczenie obrazu Bożego Serca na honorowym miejscu i odmówienie aktu poświęcenia (...). Ideę przewodnią intronizacji zaczerpnąłem bezpośrednio z objawień w Paray-le-Monial. Innymi słowy, chciałem nadać konkretną formę pragnieniu Zbawiciela ujawnionemu św. Małgorzacie Marii. Intronizacja nie jest więc niczym innym jak pełną realizacją wszystkich żądań ujawnionych przez Boże Serce w Paray-le-Monial i wspaniałych obietnic towarzyszących tym żądaniom. Powiedziałem <<wszystkich żądań>>, ponieważ celem nadrzędnym w tym wypadku jest uświęcenie rodziny: to ona, jako podstawowa komórka społeczna, powinna być pierwszym żywym tronem Króla Miłości.
Założeniem intronizacji było przypominanie wierzącym o królewskiej władzy Chrystusa i zachęcanie do jej uznania w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Intronizacja Serca Jezusa jest drogą do pełnego uznania Chrystusa za króla przez takie kierowanie swoim Życiem osobistym i społecznym, które wyrażałoby Jego „pierwszeństwo we wszystkim" (Kol 1,18). Chodzi w niej o poddanie całego naszego życia Chrystusowi, widzianemu ze szczególnym uwzględnieniem Jego miłości, której Serce jest rzeczywistym symbolem, oraz o miłość i nawrócenie chrześcijanina, który zwraca całe swoje życie ku Jezusowi przez odniesienie do Jego Serca. Intronizacja Najświętszego Serca prowadzi więc do poddania wszystkiego Chrystusowi, czyli do uobecniania Jego królowania. Ojciec Mateo podkreślał, że najważniejsze jest uznanie panowania Chrystusa nad rodziną. To stanowi początek procesu, który ma doprowadzić do triumfu królestwa Serca Jezusowego nad całym społeczeństwem.
Papież Benedykt XV w liście do o. Mateo napisał: „Istotnie, nie ma współcześnie pożyteczniejszej działalności od twojej (...). Dobrze więc czynisz, drogi synu, biorąc w swe ręce podstawę społeczności ludzkiej, jaką jest rodzina, ugruntowana w naszych domach miłość chrześcijańska, tak by ona stała się tam jakby królową. Działając w ten sposób, spełniasz polecenie samego Chrystusa, który przyobiecał specjalne łaski dla tych rodzin, w których obraz Jego Serca będzie umieszczony na publicznym miejscu i otoczony czcią".
Tradycją w naszej ojczyźnie jest nabożeństwo do Serca Jezusowego z pobożnie przeżywanymi pierwszymi piątkami i poświęceniem rodzin Bożemu Sercu. Te piękne wzorce religijne należy podtrzymywać, kontynuować i wyrażać w nowy sposób. Oby przez coraz głębsze przeżywanie nabożeństwa do Serca Pana Jezusa polskie rodziny umacniały się w wierze, wzajemnej miłości i jedności.
Akt poświęcenia rodziny Najświętszemu Sercu Jezusowemu
Rodzina gromadzi się wokół stołu. Na białym obrusie kładziemy obraz Serca Pana Jezusa, a obok nie zapaloną świecę i wiązankę kwiatów. Następnie prowadzący (ojciec albo matka) rozpoczyna modlitwę od słów:
W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Następnie zapala świecę i ukazując ją zebranym wypowiada słowa:
Światło Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Prowadzący zwraca się do zebranych:
Jedna z obietnic Serca Bożego powiada: „Dom, gdzie czcić będą obraz Serca Mego, z błogosławieństwa zasłynie Bożego”. Chcemy od dziś w naszym domu otaczać czcią ten poświęcony obraz Serca Bożego, chcemy przed tym obrazem poświęcić całą naszą rodzinę Bogu miłości – Chrystusowi.
Najświętsze Serce Jezusa, Zbawco nasz! Wiemy, że chcesz utwierdzić królestwo świętej miłości na ziemi. Chcesz dokonać tego przez rodziny, które wprowadzą Cię do domów swoich i zechcą kierować się Twoim Boskim prawem. – Do rodzin takich i my chcemy należeć. Ciebie, Boże Serce – miłości odwieczna, uznajemy na zawsze głową naszej rodziny. Poddajemy Twemu panowaniu nasz umysł przez żywą wiarę: poddajemy wolę przez zachowywanie Twoich przykazań – „królestwo Boże w nas jest”. Przyrzekamy więc strzec łaski uświęcającej i zjednoczyć się z Tobą w częstej Komunii świętej. Dołożymy też wszelkich starań, aby kraj nasz był prawdziwie królestwem Twoim i Twojej Matki. Postanawiamy walczyć z grzechem, bronić nierozerwalności i świętości małżeństwa, strzec życia nienarodzonych, dbać o skuteczne i pełne wychowanie religijne dzieci i młodzieży, walczyć z wadami naszymi, głównie z pijaństwem, nieczystością i nieposzanowaniem dnia świętego. – Bądź, dobry Jezu, królem naszej rodziny i zjednoczeniem naszych serc. Bądź z nami w pracy i odpoczynku. Dziel z nami i uświęcaj dolę i niedolę. Spraw, aby kiedyś cała nasza rodzina na zawsze zjednoczyła się z Tobą, wielbiła w niebie Twoją miłość i miłosierdzie. – Ten akt oddania się Tobie ofiarujemy przez ręce Matki Twej Niepokalanej i przybranego Ojca Twego, świętego Józefa. Najświętsze Serce Jezusa, przyjdź królestwo Twoje. Amen.
Po modlitwie można odśpiewać hymn do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Hymn śpiewamy w postawie stojącej:
Najświętsze Serce Boże, poświęcamy Ci naszą Ojczyznę, naszą parafię, nasze rodziny i nas samych.
Serce Boże, przyjdź królestwo Twoje! (3 razy)
Po odśpiewaniu pieśni, na odwrocie obrazu wypisujemy nazwisko i imiona domowników, a następnie po ucałowaniu zawieszamy na ścianie. Na zakończenie można odmówić Litanię do Serca Pana Jezusa.
O ile jest, najmłodsze dziecko gasi świecę mówiąc:
Światło Chrystusa niech pozostanie z nami na zawsze.
Wszyscy odpowiadają:
Amen.
Akt oddania kończymy śpiewem pieśni: Pobłogosław Jezu drogi lub innej.