Udziel poparcia online, wypełnij formularz.

Oświadczenie w sprawie ochrony dzieci przed szkodliwymi treściami prezentowanymi w środkach społecznego przekazu

Dzień Świętego Mikołaja to znakomity czas, aby zdecydowanie opowiedzieć się za wprowadzeniem rozwiązań chroniących dzieci przed szkodliwym teściami prezentowanymi w mediach.

Większość z medialnych przekazów cechuje bowiem nadreprezentacja przemocy, obsceniczności i konsumpcjonizmu. Gry komputerowe są ogromnie nasycone agresją, będącej ich regułą i zasadą. W sieci można całkowicie przypadkiem, przy poszukiwaniu innych informacji, natrafić na strony pornograficzne. Od szkodliwych treści nie są  wolne periodyki dla nastolatków.

Na świecie konieczność takiej ochrony została zauważona wiele lat temu. W art. 17 Konwencji o prawach dziecka ONZ z 1989 roku, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stwierdza się, że Państwa-Strony uznają ważną rolę środków przekazu i zobowiązują się do zapewnienia dzieciom dostępu do informacji oraz materiałów, szczególnie do tych, które mają na uwadze ich dobro w wymiarze społecznym, duchowym i moralnym oraz ich zdrowie fizyczne i psychiczne. Państwa zobowiązały się do działań na rzecz ochrony dzieci przed szkodliwymi informacjami i materiałami.

Unia Europejska, w Rekomendacji Rady UE z 1998 roku w sprawie rozwoju konkurencyjności europejskiego przemysłu usług audiowizualnych i informacyjnych przez wspieranie krajowych programów ramowych w celu zapewnienia skutecznego i porównywalnego poziomu ochrony nieletnich i godności ludzkiej, także zwraca uwagę na ten problem.

W polskim ustawodawstwie ochrona małoletnich nadal jest fragmentaryczna. W ograniczonym stopniu zapewniają ją kodeks karny, ustawa o radiofonii i telewizji oraz niektóre inne ustawy. Rozwiązania te nie są wystarczające i tym samym nie spełniają wymogu art. 72 Konstytucji RP, który nakłada na państwo obowiązek ochrony dzieci przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją.

Już w 2001 roku spotkało się to z reakcją rodziców, którzy w ramach komitetu inicjatywy ustawodawczej wnieśli do Sejmu RP obywatelski projekt ustawy. Podpisało go wówczas blisko 200 tys. Polaków. Był to jeden z pierwszych na taką skalę projektów obywatelskich w Polsce.

Powstał wówczas Komitet Honorowy. W jego skład weszło wiele znakomitych postaci życia publicznego, wśród nich: Jan Nowak-Jeziorański, Henryk Mikołaj Górecki, Stefan Stuligrosz, Krzysztof Zanussi, ojciec Jan Góra oraz wybitni przedstawiciele wielu branż: dziennikarze, psycholodzy, prawnicy.

Podstawowymi celami proponowanego przez rodziców rozwiązania były:

— wprowadzenie czytelnych zasad i standardów w zakresie przekazu medialnego, które umożliwiłyby wspólne zaangażowanie się nadawców, producentów, władz publicznych oraz obywateli w budowę ładu w przestrzeni medialnej. Efektem zaproponowanych regulacji miało być stworzenie podstaw prawnych dla zbudowania u odbiorców przekonania, że przestrzeń medialna jest przestrzenią bezpieczną;

— gwarantowana prawem ochrona dzieci przed rozpowszechnianiem przez media przemocy i wzorców destrukcyjnych zachowań, praca na rzecz edukacji medialnej oraz współtworzenie systemu samokontroli mediów. Kluczowym dla projektu ustawy założeniem jest pojęcie przestrzeni medialnej rozumianej jako przestrzeń publiczna, a nie wyłącznie „rynek” czy „forma wyrazu artystycznego”. Przestrzeń medialna to szeroko rozumiana sfera relacji międzyludzkich, dla których środkiem jest przekaz. Jest to coraz bardziej dominujący obszar socjalizacji człowieka.

Ostatecznie w wyniku samorozwiązania się Sejmu w 2005 roku prace nad nową ustawą (wówczas już wniesioną przez Klub Parlamentarny PiS, druk nr 859) zostały przerwane. Projekt jest jednak dostępny w archiwum izby poselskiej, kadencja V oraz u założycieli komitetu inicjatywy ustawodawczej.

Uważamy jednak, że dla usprawnienia nowych rozwiązań i dla oszczędności, należy zrezygnować z powołania proponowanej w projekcie Rady Klasyfikacji Przekazów Medialnych.

W związku z tym, że dzieciom i młodzieży należy się – ze strony wszystkich podmiotów zaangażowanych w przestrzeń medialną – większa dbałość o ich właściwy rozwój emocjonalny i intelektualny, zwracamy się do kompetentnych władz publicznych o pilne wznowienie prac nad projektem ustawy „Dobre media dla dzieci". Absolutnie nie ma racji Prezes Rady Ministrów, który jakiś czas temu wypowiedział się przeciwko wprowadzeniu regulacji prawnych chroniących dzieci przed pornografią w Internecie.

Nie ma bowiem żadnych przyzwoitych argumentów za udostępnianiem dzieciom i młodzieży szkodliwych dla nich przekazów.

Lucyna Podhalicz – inicjatorka ustawy

oraz przedstawiciele (z terenu Ziemi Przemyskiej):

Stowarzyszenia „Nie Tylko dla Siebie”

Stowarzyszenia „Miłość i Odpowiedzialność”

Stowarzyszenia Międzynarodowego Policji IPA

Stowarzyszenia Aktywnej Współpracy w Wolinie SAWW

Stowarzyszenia Kulturalnego „Jawor”

Stowarzyszenia Rekonstrukcji Historycznej X D.O.K.

Uniwersytetu Trzeciego Wieku

Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Archidiecezji Przemyskiej

Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków Zarząd Ziemi Przemyskiej

Akademii Piłkarskiej Przedszkolaka

Stowarzyszenia Sportowo-Kulturalnego Klub Szachowy

Przemyśl, dnia 6 grudnia 2013 roku